پروتز

گرایش های جدید نشان می دهند که در سال های اخیر پروتز سینه از جمله عمل های زیبایی بوده است که محبوبیت بسیار بالایی در بین زنان یافته است. اینکه چرا زنان به پروتز سینه روی خوش نشان داده اند و چرا این عمل جراحی در بین زنان شیوع پیدا کرده است خود به عوامل مختلفی بستگی دارد. از یک سو نگاه جامعه از منظر زیبایی شناختی تغییر یافته است و از سوی دیگر علم پزشکی رشد کرده است و توانسته است خدمات نوینی در زمینۀ پروتز سینه ارائه کند؛ روش هایی که محبوبیت پروتز سینه را بیش از پیش کرده است. بسیاری از زنان احساس می کنند سینه های کوچک و رشد نکرده ای دارند، عده ای دیگر نیز چنین فکر می کنند که ناهنجاری های سینه و عدم توازن سینه دارند، برخی نیز به دلیل زایمان و شیردهی و یا بالارفتن سن ممکن است احساس کنند که زیبایی سینه شان را از دست داده اند و... . همۀ این عوامل می توانند پروتز سینه را برای زنان تبدیل به گزینه ای جذاب و غیر قابل چشم پوشی کنند. اما قبل از هر چیز باید بدانید که در پروتز سینه از چه موادی استفاده می شود.

ماده ای که در پروتز سینه از آن استفاده می شود سیلیکون است. سیلیکون ماده ای است که در طبعت وجود دارد و عناصر عمدۀ آن اکسیژن، هیدروژن و کربن می باشند. سیلیکون علاوه بر در پروتز سینه و به طور کلی پزشکی، در صنایع غذایی و بهداشتی نیز مورد استفاده قرار می گیرد. استفاده از این ماده در پروتز سینه سبب نگرانی و حتی وحشت برخی از خانم ها می شود. این تصور ریشه در گفتارها و شایعاتی دارد که این ماده را سرطان زا معرفی می کنند. اما بهتر است بدانید که مطالعات گسترده ای در این زمینه صورت گرفته است و هیچ کدام از این مطالعات رابطه ای قطعی و معنی دار بین بیماری های سینه و پروتز سینه با استفاده از سیلیکون را نشان نداده اند. سازمان مدیریت غذا و دارو آمریکا (FDA) از جمله مراکزی است که در نتایج تحقیقات خود اعلام کرده است که "هیچ سند و مدرکی مبنی بر اینکه ژل سیلیکون که پروتزها با آن پر می شوند، وجود ندارد. گرچه مدارکی کم و ناکافی برای اثبات ایمنی آن وجود دارد."

آبدومینوپلاستی

عمل آبدومینوپلاستی یا عمل زیبایی شکم از جمله عمل های زیبایی است که بر خلاف بسیاری دیگر از جراحی های پلاستیک و زیبایی، در زمرۀ جراحی های عمده قرار می گیرد. این عمل می تواند یک عمل یک جراحی دو ساعته یا یک عمل سنگین پنج ساعته باشد. آبدومینوپلاستی اقدامی تهاجمی برای صاف و کشیده کردن شکم و سفت کردن عضلات جداره آن می باشد. از این عمل جراحی برای کاهش وزن استفاده نمی شود و باید فرد پس از پشت سرگذاشتن رژیم غذایی و ورزش و نتیجه نگرفتن از آنها در جهت کشیده و سفت کردن شکم خود، به این عمل روی آورد. در عمل آبدومینوپلاستی بخشی از چربی اضافی و قسمتی از پوست زائد شکم از آن ناحیه جدا می شود تا شکم تخت و سفت گردد.

در مجموع اموری همچون بارداری، بالارفتن سن، کاهش وزن و جراحی های چاقی از جمله مواردی هستند که ممکن است باعث شلی و افتادگی در ناحیه شکم شوند و در نتیجه نیاز به عمل آبدومینوپلاستی را در فرد ایجاد کنند. در دوران بارداری ماهیچه های شکم با کشش زیاد مواجه می شوند که وضعیت ارتجاعی پوست خود به این امر دامن می زند. در دورۀ پس از بارداری معمولا پوست به حالت اولیه خود بر می گردد در حالیکه ماهیچه های جدا شده در قسمت شکم توانایی بازگشت به حالت اولیه را ندارند. افرادی که در نتیجۀ عمل های کاهش وزن، بخشی از وزن خود را در ناحیه شکم از دست داده باشند ممکن است با چنین رفتاری از سوی ماهیچه ها و پوست شکم خود مواجه شوند. در این افراد پوست زائد و جداشدگی ماهیچه های شکم سبب می شود تا عمل آبدومینو پلاستی صورت گیرد. آبدو مینوپلاستی در طیفی از عمل های سبک تا عمل های سنگین قرار می گیرد که به ترتیب عبارتند از: مینی آبدو مینوپلاستی، آبدومینوپلاستی کامل و آبدومینوپلاستی گرداگرد که سنگین ترین و وسیع ترین نوع این عمل جراحی است که حتی ممکن است بیش از یک جلسه صورت گیرد.

دکتر لعل بهترین متخصص جراحی پلاستیک، عضو انجمن جراحان پلاستیک ایران هستند. همچنین دکتر لعل متخصص  جراحی های زیبایی شامل لیپوماتیک، پیکرتراشی، لیپولیز، پروتز، روشهای لاغری و... هستند.

لیفت سینه چیست؟

یکی از عمل های جراحی زیبایی که توجه بسیاری از خانم ها را به خود جلب کرده است، عمل لیفت سینه یا همان ماستوپکسی است که مربوط به رفع افتادگی های سینه و رفع برخی از نابهنجاری های آن است. بسیاری از خانم هایی که بر اثر عواملی هچون کاهش یا افزایش وزن، حاملگی، شیردهی، روند طبیعی پیری، جاذبه و وراثت دچار افتادگی سینه و تغییر شکل آن می شوند چاره ای جز عمل لیفت سینه برای خود نمی بینند. عمل لیفت سینه تحت بیهوشی عمومی صورت می گیرد و بین 5/1 تا 2 ساعت و حتی بیشتر طول می کشد. در صورت عدم بروز مشکل خاصی در فرایند جراحی لیفت سینه، نیازی به به بستری شدن بیمار نمی باشد و بلافاصله مرخص می گردد. عمل لیفت سینه به روش های مختلفی صورت می گیرد که این خود بسته به نوع افتادگی سینه یا سایر ناهنجاری های سینه در بیماران مختلف، از یک نفر به نفر دیگر فرق می کند.

جراحی لیفت سینه با ایجاد نوعی برش در سینه و برداشتن پوست اضافی سینه و در نتیجه بالا کشیدن سینه صورت می گیرد. برای افرادی که سینه های کوچکی و درنتیجه افتادگی کمتری دارند، سایز برش ها از سایز استاندارد کوچک تر خواهد بود و همزمان می توان عمل پروتز سینه را برای آنها انجام داد. از سوی دیگر افرادی که علاوه بر افتادگی سینه با مشکل بزرگی سینه مواجه هستند، می توان علاوه بر عمل لیفت سینه، کاهش سایز سینه را برای آنها انجام داد. نوع تکنینک مورد استفاده در عمل لیفت سینه به عوامل مختلفی همچون میزان افتادگی و شل شدگی سینه، فرم و سایز سینه، موقعیت نوک سینه، کیفیت پوست بیمار و خاصیت کشیدگی یا ارتجاعی آن، حجم پوست مازاد سینه و.... بستگی دارد. انواع برش هایی که در لیفت سینه می توان از آن استفاده کرد عبارتند از برش دایره ای به دور هاله سینه(dount)، برش طراحی به صورت سوراخ کلید (lolly pop,keyhole)، طراحی لنگر شکل یا Tمعکوس و لیفت سینه هلالی.

دکترا حمیرا لعل خوشاب؛ فوق تخصص جراحی پلاستیک، ارائه دهندۀ خدمات در زمینۀ جراحی لیفت سینه.

دکتر لعل بهترین متخصص جراحی پلاستیک، عضو انجمن جراحان پلاستیک ایران هستند. همچنین دکتر لعل متخصص  جراحی های زیبایی شامل لیپوماتیک، پیکرتراشی، لیپولیز، پروتز، روشهای لاغری و... هستند.

علائم هموروئید و روش تشخیص آن

علائم هموروئید و روش تشخیص آن

هموروئید می تواند موجب درد، خارش های بسیار شدید، خون ریزی هنگام دفع و مشکلات مربوط به نشستن شوند. تحمل بارهای سنگین در طولانی مدت و یا هر چیز دیگری که موجب فشار بر بدن شما شود می تواند شانس شما را برای مبتلا شدن به هموروئید افزایش دهد.

برای درمان هموروئید هرگز از صابون جهت ضد عفونی کردن اطراف مقعد استفاده نکنید. احتمال اینکه فرد به ورم هموروئید مبتلا شود در سنین بالا بیشتر می شود. حدود پنجاه درصد از بزرگسالان تا سن پنجاه سالگی عارضه های هموروئید را تجربه می کنند. بعضا به هموروئید عنوان توده (pile) می دهند.

از بین هموروئید داخلی و خارجی، نوع دوم آن بسیار شایع تر و البته مشکل سازتر است. برخی از عمده ترین نشانه های هموروئید عبارتند از خارش، سوزش یا درد شدید در اطراف مقعد. علامت برجسته هموروئید داخلی ایجاد تاول هایی خارشی یا در آور در اطراف مقعد است. چکیدن مدفوع یکی دیگر از علامت های احتمالی هموروئید است. خونریزی پس از دفع یکی از شایع ترین علامت های هموروئید است.

 اگرچه هموروئید ممکن است درناک باشد، اما تهدیدی برای زندگی شما نیست و در بسیاری از موارد خودش بدون درمان بهبور می یابد. هنگامی که با هموروئید به طور مکرر مواجه می شوید ممکن است به دلیل از دست دادن خون علامت هایی از کم خونی همچون ضعف و رنگ پریدگی در شما نایان گردد.

یبوست نیز ممکن است در ایجاد هموروئید نقش داشته باشد. نشستن برای مدتی طولانی خصوصا در توالت نیز ممکن است باعث ایجاد هموروئید در فرد شود. هموروئید می توانید مسأله ای ژنیتیکی باشد و بنابراین از والدین به فرزندان منتقل شود. سکس مقعدی مداوم نیز می تواند علائم هموروئید را در فرد ایجاد کند.

چگونه می توان هموروئید را تشخیص داد؟

معمولا با یک بررسی چشمی می توان هموروئید را تشخیص داد. اما در بعضی موارد ممکن است پزشک شما برای کشف ناهنجاریهای هموروئید به یک آزمایش دیگر دست بزند.

 در این آزمایش که آزمایش مقعدی نامیده می شود پزشک دستکش پوشیده و با انگشتی چرب، هموروئید فرد را بررسی می کند. چنانچه پزشک چیزی غیر طبیعی را در هموروئید فرد احساس کند، آزمایش دیگری به نام سیگمودوسکوپی تجویز می کند.

 در این آزمایش پزشک شما برای بررسی هموروئید داخلی از یک دوربین بسیار کوچک جهت تصویر برداری استفاده می کند. با این روش پزشک از نزدیک می توانید هموروئید داخلی فرد را بررسی کند و ناهنجاری های آن را تشخیص دهد.      

تعریف هموروئید چیست؟

هموروئید ها در واقع رگ های خونی هستند که در درون ماهیچه های نرم دیوارۀ مقعد و انتهای روده قرار دارند.

هموروئید به ذات خود نه یک بخش غیرطبیعی از بدن شما، که ارگانی کاملا طبیعی از شما محسوب می شود.

هموروئید دقیقا در محلی قرار گرفته است که رگ های خونی به هم می آمیزند. در واقع محلی که سرخرگ و

 سیاه رگ در انتهای روده به هم می پیوندند، جایی است که هموروئید ها شکل می گیرد. هموروئید ها در بافتی

 از ماهیچه های نرم و بافت های به هم پیوسته قرار دارند و با توجه به محلی که در ارتباط با خطوط پرزدار و

 قسمت های بالا و پائین مقعد قرار دارند تقسیم بندی می شوند. این تقسیم بندی یک تمایز آناتومیک بسیار

 مهم است زیرا بر اساس نوع سلول هایی که خطوط هموروئید را تشکیل می دهند و عصب های حسی که

 مسئول انتقال حس هستند، بوجود آمده است. هموروئید ها خود در حالت طبیعی خود در دو دسته داخلی و

 خارجی قرار می گیرند؛ هموروئید های داخلی دقیقا بالای لایه پرزدار یا شانه دار مقعد قرار دارند و با سلول

 هایی پوشیده شده اند که دقیقا مشابه سلول هایی هستند که روده ها را می پوشانند. هموروئید های خارجی

 در زیر خط پرزدار بوجود می آیند و با سلول هایی مشابه سلول های پوست پوشیده می شوند. هموروئید ها

 تنها زمانی تبدیل به مسأله می شوند که شروع به تورم کنند و باعث ایجاد خارش، درد یا خونریزی شوند. عوامل

 مختلفی می توانند باعث نابهنجاری هموروئید شوند.

چه عواملی باعث هموروئید می شوند؟

اگرچه  وجود هموروئید ها خود نشانه ای از یک آناتومی منظم و طبیعی است، اما از آن رو که تنها در زمان ورم و ایجاد مشکل

 به چشم می  آیند، اکثر مردم و پزشکان به هموروئید ها به عنوان پدیده هایی غیر طبیعی می نگرند. ورم هموروئید ها زمانی

 اتفاق می افتد که عامل یا عواملی سبب افزایش فشار در رگ هایی شوند که هموروئید ها از آن ها تشکیل می شوند؛ این

 افزایش فشار در رگ های هموروئید ها باعث باعث بوجود آمدن ورم های برجسته ای می شوند که با خون پر شده اند. چنین

 حالتی در هموروئید ها سبب می شود تا حدی رشد کنند که تبدیل به عارضه شوند. افزایش فشاری که منجر به ورم و

 برجستگی هموروئید ها می شوند خود به عوامل مختلفی بستگی دارد: رژیم غذایی کم فیبر که باعث می شود مدفوع کم

 حجم شود، فرد را مجبور می کند تا با فشار عمل دفع را صورت دهد و این امر نهایتا موجب فشار بر رگ های خونی و در نتیجه

 برجستگی و ورم هموروئید می شود. بارداری از دیگر عواملی است که موجب افزایش حجم رحم و در نهایت فشار بر ناحیه

 تحتانی روده و ورم هموروئید می شود. چاقی از دیگر عواملی است که با ایجاد فشار در این ناحیه، به هموروئید دامن می زند.

 اسحال اعم از نوع مزمن یا حاد آن نیز می تواند منجر به ورم هموروئید ها شود. سرطان روده از دیگر عواملی است که احتمال

 هموروئید را بالا می برد. جراحی های ناحیه پایینی روده و نزدیک به مقعد نیز می تواند از جمله عوامل خارجی ایجاد هموروئید

 باشند. آسیب های مربوط به ستون فقرات و فقدان حالت ایستاده و صاف در فرد نیز می تواند منجر به مشکلات مربوط به

 هموروئید شوند.